Prófbömmer

Hversu fáránlega niðurdrepandi er það að vera að læra fyrir próf á síðustu stundu (ég veit, ÉG! Sjokkerandi alveg hreint...) og vera með "Til eru fræ" á heilanum?? Undirmeðvitundin eitthvað að tapa sér greinilega.
Hef enga einbeitingu af ýmsum misgóðum ástæðum og eftir tvo tíma mun ég mæta ósofin, illa undirbúin og titrandi af koffeinvímu í próf sem ég átti alveg að geta staðið mig vel í. Svekkjandi. Nákvæmlega 20% líkur á að ég fái spurningu sem ég get svarað sæmilega.
Fór í enn eitt kveðjupartíið í gærkvöldi þar sem ég enduruppgötvaði einn af þýsku vinum mínum síðan í byrjun skólaársins, og átti við hann eitt af fáum "alvöru" samtölum síðan ég kom hingað. Mjög gott fyrir hausinn það, smá hreinsun. Undarlegt hvað ég virðist bara til í að opna mig fyrir þýskum harðgiftum karlmönnum hérna. Það fer á listann.
Back to the books, krossið putta og tær!

Samsæri lögfræðinganna

Í dag sat ég í sólinni á þessu ágæta kaffihúsi, á þessu ágæta torgi, og lærði fyrir Kínaprófið á laugardaginn. Það var yndislegt. Þar til lögfræðingsgerpið fann mig. Í alvöru talað, maðurinn er allsstaðar! Þetta er fjórða kaffihúsið sem hann finnur mig á. En ég elska þetta ákveðna kaffihús meira en öll hin til samans, og hann fær ekki forræði yfir því, það er alveg á hreinu! Mér tókst að losna við hann á sæmilega góðum tíma í þetta skiptið, með því að vera bölvaður dóni. Skammaðist mín smá svo ég gerði það sem allir fullorðnir gera when in doubt. Hringdi í mömmu mína. Hún hjálpaði mér að réttlæta dónaskapinn fyrir sjálfri mér. Hentugar þessar mömmur. Það skondna við þetta alltsaman var hinsvegar það, að ég var ekki fyrr búin að skella á mömmu og farin aftur að læra þegar það settist hjá mér annar maður. Lögfræðingur. I shit you not. Þessi var hinsvegar kurteis, sætur, ekki krípí og leyfði mér að læra í friði þegar ég sagðist vera að fara í próf, svo ég var ekki dónaleg við hann, og leyfði honum náðarsamlegast að klára bjórinn sinn við borðið mitt.
Ég sé alveg fyrir mér hvað gerðist á síðasta aðalfundi lögfræðingafélagsins hér í borg. "Hvað segið þið strákar (örugglega til stelpulögfræðingar hér líka en þær virðast hafa verið á klóinu á þessu augnabliki fundarins, því þær láta mig alveg vera), eigum við að velja einn úlla af handahófi og taka hann á taugum? Hah, það verður megafyndið!"
Mér er ekki skemmt.

Snýýýt

Arg og pirr. Get aldrei sofið þegar ég er kvefuð. Er búin að borða þyngd mína í ávöxtum og grænmeti í dag, og drekka svo mikið vatn að ég hef það á tilfinningunni að ef ég hallaði höfðinu til hliðar kæmi það útum eyrun á mér. Samt er ég ennþá kvefuð. Skil þetta ekki.
Hausið virkar ekki almennilega svona kvefað svo hérna eru nokkrar misgáfulegar myndir af Slátrarastrætinu síðustu daga:

Ég eldaði mexíkósúpu handa liðinu einn daginn, eitt leiddi af öðru og allt í einu vorum við farin að keppast um það hver kæmi hnefanum á sér upp í sig og hver ekki (ég, Mathilde 2 og Jacob getum það, Nathalie og Mathilde 1 geta það ekki). Hér er Mathilde 1 að gera sitt besta, ég hló of mikið til að ná myndum af hinum að reyna!

Hér eru Mathilde 2 og Jacob stolt nokkrum sekúndum eftir að hafa komið hnefunum á sér uppí sig. Rétt eftir að myndin var tekin reyndu þau að koma hvors annars hnefum uppí sig, sem var mjög truflandi sjón. Ég grét, veit ekki hvort það var af hlátri eða hræðslu.

Sjálfsmynd, nýbúin að taka hnefann útúr mér. Klassí þessi elska.

Natalie fín og sæt í sínu fyrsta matarboði á Slátrarastrætinu, tekst bara sæmilega að fela hneykslunina á þessum nýja samkvæmisleik okkar.Og að lokum, kvefmaturinn minn, fullur af vítamínum og fíneríi, var svo fallegur á litinn að ég tók mynd af honum, en svo eru litirnir ekkert fínir á myndinni. Ó vell.

Gleði í hverfisbúðinni

Það eru alltaf svo yndislegar gamlar konur í hverfisbúðinni minni, og það er eins og þær finni á sér þegar maður er leiður og þarf á gömlukonuást að halda. Áðan fór ég í búðina í mjög aumlegu ástandi, í miðju kafi að skrifa ferlega leiðinlega skýrslu um annars skemmtilega Evrópuviku, og í þokkabót lasin (því Íslendingurinn ég þolir ekki 5°c heita kjarnorkuveturinn sem er skollinn á hérna skyndilega). Ég er ekki fyrr mætt í búðina og farin að þukla epli en það fer gömul kona eitthvað að vandræðast. Hún er tæknilega séð fyrir mér en mér er alveg sama því ég er ekkert að flýta mér aftur upp til skýrslunnar, svo ég brosi bara og þukla fleiri epli. Svo elti ég gömlu konuna í röðina hjá ávaxtavigtinni þar sem hún vandræðast meira, og er farin að afsaka sig endurtekið fyrir að tefja mig. Ég sagði henni sem var að það biði mín ótrúlega leiðinleg skýrsla heima svo þess meiri tíma sem hún gæti tekið í að vandræðast með fisk á ávaxtavigtinni þess mun betra væri það fyrir mig. Hún segir að þetta sé allt af því hún hafi hjólað í búðina og sé svo kalt á höndunum að þær virki ekki almennilega. Þá lifnar yfir mér því sem Íslendingur kann ég fátt betur en að formæla veðurguðunum, jafnvel þó það sé á frönsku. Hún er ekki lengi að komast að því að ég sé Íslendingur, og rétt áður en myglaða, úfna, lasna og geðvonda ég stekk af stað til að klára skýrsluna og borða súkkulaðið sem ég var að kaupa mér til að hjálpa við sjálfsvorkunnina þá grípur hún í handlegginn á mér og segir: "Þó þú komir frá köldu landi, þá er sól í hjartanu þínu". Takk elsku gamla kona. Bjargaðir deginum algjörlega.

Væliskæl

Foj. Það snjóar og mér er kalt og ég er kvefuð og ég er að skrifa ofsalega leiðinlega skýrslu. Kvarti lokið. Had to be done.
Ég er búin að ákveða að vera úti að skrifa BA ritgerð í sumar, sem þýðir að allir vinir og vandamenn nær og fjær eru velkomnir í heimsókn. Ef Strasbourg er ekki nógu góð fyrir ykkur er borg og/eða land samningatriði. Ein orðin desperat? Ég held nú það!
Ég þarf að finna mér nýja íbúð fyrir sumarið því ég þarf að yfirgefa þessa 15. júní, en ég er búin að taka svo margar ákvarðanir síðustu daga að ég er búin með alla festu og get ómögulega ákveðið hvar ég vil búa. Ég vil bara búa áfram á Slátrarastrætinu, nenni ekki að flytja!! Ef einhver vill gefa skít í Ísland í sumar þá eru meðleigjendur velkomnir. Sérstaklega ef þeim finnst gaman að þrífa, elda og syngja lítið lag.
Annars er mér of kalt til að geta skrifað í samhengi (samt er ég í ullarsokkum, ullargalla OG ullarpeysu utanyfir alltsaman, brr).
Tilgangurinn með öllu þessu röfli var annars sá að segja frá því að ég kem heim 12. apríl og verð til 30. Gæti ekki hlakkað meira til. Vil knús. Sjálfboðaliðar hafi samband í gamla símann þegar ég er lent á klakanum. Jei!

Mathieu

Í dag sat ég niðri við ána og var að læra, á milli þess sem ég reyndi að forðast skvettur frá kajakstrákum og álftum. Yndislegt. Það var sól og blíða og fullt af fólki niðri við á að leika sér, læra eða bara liggja í sólbaði. Ég var niðursokkin í bækurnar þegar það var pikkað í öxlina á mér. Það var ofsa krúttlegur strákur sem hafði áður séð vera að leika sér í frisbí með nokkrum vinum sínum. Hann spurði hvort ég gæti reimað skóinn hans fyrir hann. Hann héti Mathieu og kynni það ekki ennþá. Svo dinglaði hann fætinum fyrir augunum á mér svo ég gæti séð að reimarnar hefðu sko í alvöru losnað. Ég sagðist ekki trúa því að svona stór og duglegur strákur kynni ekki ennþá að reima skóinn sinn sjálfur. Hann flissaði og sagði að mamma hans hefði lofað að kenna honum það bráðum. Ég sagði að auðvitað væri það þá sjálfsagt mál að reima skóinn hans fyrir hann, svo hann gæti haldið áfram að leika við vini sína. Og ég reimaði skóinn hans, gerði meira að segja tvöfaldan hnút svo hann myndi ekki losna strax. Hann þakkaði mér kurteislega fyrir, kyssti mig á kinnina og hljóp aftur til vina sinna til að halda leiknum áfram.
Mathieu er ca. 25 ára. Frakkar eru speees.

Colmar - myndir

Hér koma nokkrar myndir sem Daniel tók í ferðinni okkar til Colmar um síðustu helgi. Fínt að hafa ljósmyndara með í för sem tekur skárri myndir en ég!

Þetta tré var mjúkt og ég klappaði því eins og ketti þar til ég var dregin í burtu

Það kom okkur á óvart að Colmar væri ekki í Evrópu, en þeir vissu allavega í hvaða átt hún er

Litlu Feneyjar

Fínn vatnsturn

Fínt hús

Sólskinsbarn

Ég fór í sólbað í dag! Meira að segja svolítið íslenskt sólbað, því ég var með gæsahúð allan tímann, en það var heiðskýrt og þá er ég skilyrt til að hypja mig út með bókina mína. Fór á "Ströndina í Strasbourg", sem er ekki strönd heldur kaffihús við ána mína en þar er allavega hægt að liggja í sólstól og þykjast vera á strönd. Var mjög indælt þar til álftin tók sig til og skvetti skítugu vatninu á mig, en hvað leggur maður ekki á sig til að ná sér í smá sólarglennu? Og lögfræðingsgerpið hefur allavega ekki fundið mig á þessu kaffihúsi ennþá... Fer að verða uppiskroppa með lögfræðingslaus kaffihús hér í borg, þetta er síðasta kaffihúsið sem ég veit um í miðbænum sem sólin nær til og lögfræðingurinn nær ekki til.
Á laugardaginn var ég dregin til Colmar með Nathalie og Daniel, kærastanum hennar, og við áttum mjög fínan dag á röltinu þar. Daniel talar ekki frönsku svo við töluðum ensku allan tímann, fín hvíld fyrir hausinn minn litla. Þau eru svo ótrúlega mikil nörd að það er frábært, hafa meðal annars búið til sína eigin Star Wars mynd. Yndislega fólk.

L´eau d´Unnur

Það voru að birtast heima hjá mér ofvirkir Þjóðverjar sem ætla að draga mig til Colmar í dag, sem er mjög fín tilbreyting, en á meðan fáið þið heimaverkefni. Ég var að átta mig á að ég hef ekki átt ilmvatn síðan ég kom til Frakklands (geri mitt til að staðfesta steríótýpuna um illa lyktandi Frakkann). Fór inn í Sephora og ætlaði að fjárfesta í einu slíku en var gripin svo miklum valkvíða að mér varð næstum óglatt (gæti verið sterka ilmvatnsblöndulyktin sem er alltaf inní svona búðum samt, eins og við kassann í Rúmfatalagernum hjá ilmkertunum, jakk) og varð að fara. Svo ég þarf hjálp. Þið eruð svöl. Hvaða ilmvatn er hipp og kúl?

Ferðasaga í flugumynd

Jahá. Ég semsagt fór til Parísar með Mathilde, og við gistum hjá foreldrum hennar. Það svoleiðis lak af þeim gestrisnin að ég fékk mitt eigið herbergi með fínu rúmi en Mathilde og systir hennar sváfu saman á litlum sófa í stofunni. Ég reyndi að malda í móinn en það gekk ekki upp. Við vöknuðum úthvíldar á laugardagsmorgni, borðuðum brauð með söltuðu smjöri og villihunangi sem foreldrar hennar söfnuðu við sumarhúsið þeirra í Bordeaux. Mjög smart alltsaman. Svo fórum við í svakalegan göngutúr um borgina, Eiffel-turninn, les Invalides (m.a. ósmekklega grafhýsið hans Napóleons), Alexander 3. brúin, Champs Élysées (þar sem við fórum inn í Louis Vuitton, flottustu búð sem ég hef komið inn í á ævinni, ég var litin áberandi hornauga í gallabuxum og Converse skóm...), Sigurboginn, Concorde-torgið, Óperuhúsið, Grand Palais og Petit Palais, Louvre (bara sýnishorn auðvitað), listinn er endalaus enda var ég búin að ganga fæturna á mér upp að hnjám í lok dags. Við borðuðum voða fínan grískan mat heima hjá Mathilde um kvöldið (eftir að fjölskyldan hafði setið öll í hring og látið mig segja frá öllu sem við gerðum um daginn, á frönsku, og glaðst innilega yfir hverri sögn sem ég beygði rétt), kíktum svo út í rauðvínsglas og rétt komumst heim á miðnætti áður en það hreinlega leið yfir okkur af þreytu.

Mathilde var ekkert minna strangur leiðsögumaður á sunnudeginum, eftir meira brauð með hunangi var rokið af stað að sjá Ile de la Cité, ráðhúsið, Notre Dame kirkjuna (þar sem við duttum beint inn í þessa líka fínu messu) og þar fyrir framan miðju Parísarborgar (sem mér fannst fáránlega skemmtileg en Mathilde skammaðist sín endalaust fyrir túristabjánann sem hoppaði á öðrum fæti og skríkti af gleði), Saint-Chapelle, nútímalistasafnið og enduðum daginn á að kíkja aftur í Louvre (ég get ekki skoðað nema brotabrot af því í einu, verð álíka heiladauð og í Kringlunni af öllu áreitinu og ruglinu, allt vaðandi í túristum með heyrnatól "following in the footsteps of the daVinci code"). Um kvöldið (eftir aðra sögustund í boði Unnar, íslensku furðuverunnar) var borðuð súpa sem var grunsamlega lík íslenskri kjötsúpu, horft á Ferðalag keisaramörgæsanna og svo farið í háttinn. Klukkan tíu. Ekki alveg það sem ég er vön að gera í útlöndum en mjög skynsamlegt eftir allt labbið.

Eftir hunangsbrauðsát á mánudagsmorgni skelltum við okkur í smá verslunarleiðangur og svo heim í hádegismat. Ég var svo drifin af stað með farangurinn minn á bakinu að skoða Montmartre, Moulin Rouge (Mathilde var búin að hóta því alla ferðina að selja mig þar ef ég hagaði mér ekki, en ég var búin að vera hlýðin eins og hundur alla ferðina og fékk því að eiga mig sjálf örlítið lengur), og eftir það höfðum við ennþá nokkra tíma áður en ég átti að mæta á lestarstöðina. Ég var farin að skilja hvernig litlu hafmeyjunni leið þegar henni fundust hnífar stingast upp í iljarnar á henni í hverju spori, og stakk í sakleysi mínu upp á að setja bara niður á kaffihúsi til að drekka í okkur mannlífið. Mathilde féll ekki fyrir þessu ódýra bragði mínu, og þrammað skyldi um borgina fram á síðustu mínútu. Ég elti, enda vel upp alin og undirgefin stúlka. Ég var svo glöð þegar ég loksins settist niður í lestinni um sexleytið um kvöldið að ég hefði getað grátið af hamingju.

Allt í allt frábær ferð, Mathilde stóð sig vel sem leiðsögukona með aga á liðinu, og fjölskyldan hennar var yndisleg við mig. Ég vil helst hanga endalaust á kaffihúsum þegar ég fer í borgarferðir og horfa á fólkið, svo það var gaman að prófa að fara í svona allt öðruvísi ferð, þar sem afköstin voru töluvert meiri en þau eru venjulega hjá mér. En eníhú, fleiri myndir:

Kom 10 mínútna skúr í Tuilerie garðinum, sem var algerlega þess virði því eftir hann kom þessi líka fallegi regnbogi beint fyrir ofan Louvre-safnið. Þarna tókst mér loksins að fá Mathilde til að slaka örlítið á, setjast við þessa fínu tjörn og horfa á börnin leika sér með bátana sína. Þetta vil ég gera þegar ég ferðast. (Eftir smástund breyttist þessi leikur í annann og verri leik, horfa á ítölsku karlana leika sér með bátana sína, með sígarettu hangandi úr munnvikinu. Ekki jafn rómó og við flúðum inn í Louvre.)

Mathilde var ekkert of sátt í slökuninni en lét sig hafa það þessi elska

Eina hópmyndin sem var tekin í ferðinni. Tekin á hvolfi reyndar en það er ekkert annað í boði. Fallegt sjónarhorn svona beint upp í nasirnar á manni líka

Ég var heilluð af þessarri ömmu og barnabarninu hennar að leika sér með bátinn sinn. Mathilde var heilluð af því hvað ég hafði áhuga á röngum hlutum við borgina

Við Notre Dame tók ég myndir af ufsagrýlunum. Aftur varð Mathilde heilluð af hæfni minni til að fara algjörlega á mis við pointið

Ég lét Mathilde setjast í skó sem mér fannst fyndinn. Henni fannst ég ekki fyndin

Ég á líka fullt af túristamyndum af hinum og þessum gömlu húsum en ákvað að hlífa ykkur í þetta sinn. Ekkert að þakka.

Búin með París

Ég var að skríða inn úr dyrunum eftir vel heppnaða Parísarferð. Ferðasaga kemur síðar, en hér koma nokkrar myndir ykkur (mömmu) til yndisauka þangað til:

Mathilde nývöknuð fyrir framan Eiffelturninn

Ég veit ekki hvort það sést þegar myndin er svona lítil, en þetta er allavega Parísardaman einfætt, með enga efri vör og bara eina stóra framtönn fyrir utan regnbogaskreytt Louvre. Ef þetta stjórnmálafræðidæmi gengur ekki upp get ég alltaf orðið fyrirsæta

Mathilde standandi nákvæmlega á miðju Parísarborgar, fyrir utan Notre Dame

Rauða myllan, þar sem Mathilde reyndi að koma mér í verð