miðvikudagur, júní 16, 2004

Ég er farin í vikufrí til lands hinna mörgu slísí karlmanna með mottur á röngum stöðum líkamans. Jább, mín stungin af til Spánar, adios í bili og sjáumst 101 sangríu og nokkrum moskítóbitum síðar!

fimmtudagur, júní 10, 2004

Skilgreining Boga líffærafræðikennara á streitu er "misræmi milli huga og handar". Samkvæmt þessu er ég haldin gífurlegri streitu. Alveg bara svakalegri. Því meðan ég er að læra fyrir prófið á laugardaginn (sem er örugglega streituvaldur útaf fyrir sig) situr herbergið mitt og bíður eftir að ég gefi mér tíma til að klára stórhreingerninguna sem ég var byrjuð á, og það vita allir sem tekið hafa til að um miðbik aðgerðarinnar er ástandið alltaf helmingi verra en það var áður en maður byrjaði. Svo ég er haldin streitu og bý eins og villimaður. En er þá ekki hægt að útrýma streitu með því að vera bara duglegur og láta aldrei neitt bíða til morguns? Eru bara letihaugar haldnir streitu? Er ég letihaugur? *bíp, bíp, bíp* (haus hefur brætt úr sér, sem leysir streituvandamálið tímabundið)
Ég er uppá Hlöðu að læra, en þegar ég var að keyra hingað í morgun varð ég vitni að svakalega merkilegum hlut. Bílaballett. Magnað fyrirbæri. Ég var að keyra Miklubrautina, komin á miðakreinina svo ég þyrfti nú ekkert að færa mig til alla leiðina (kona við stýrið) og var stopp á ljósum, frekar aftarlega í ágætis sultu af bílum, þegar það kom sjúkrabíll með allt blikkandi og vælandi að vinstri akreininni og þurfti að komast. Ég var persónulega ekki fyrir en panikaði samt til öryggis. Hélt samt að hann væri ekkert að fara að komast framhjá þar sem það var fullt af bílum fyrir sem ég gat ekki séð hvert ættu að víkja. Nema hvað, að á ca 5 sekúndum tæmdist vinstri akreinin á mjög dularfullan hátt sem ég skil ekki ennþá og enginn klessti á neinn. Loksins þegar maður heldur að maður sé farinn að þekkja þessa landa sína koma þeir manni á óvart. Hver vissi að tillitsemi væri til í umferðarorðaforða Reykvíkinga? Ekki ég...

þriðjudagur, júní 08, 2004

Ég skaust út fyrir endimörk hins byggilega heims um helgina, til útnárans Bakkafjarðar, sem var reyndar langt frá því eins leiðinlegt og það hljómar. Þar rifjaði ég upp skemmtilegheit æskunnar, litaði hárið á ömmu, gerði hetjulega aðför að ruslaskápnum, fór í fjárhúsin, varpið, og meira að segja í sjóstangaveiði á sjómannadaginn þar sem ég rifjaði upp af hverju mér finnst ógeðslegt að veiða. Þetta lifir alveg tímunum saman eftir að öll innyfli eru tekin úr því, ég held því fram að þorskur sé andsetinn... Veganism, here I come! Þetta er samt ekki merkilegt nema fyrir þær sakir að þetta var allt afrekað á einum sólarhring, en þá urðum við að snúa aftur þar sem það tekur ár og daga að komast til borgarinnar. En kjarni málsins sumsé þessi: Það var svaka gaman í sveitinni, borðaði fullt af brúntertu og rifjaði upp hvernig hreint loft lyktar. Vííííííí...