Tölvubylting hlífðarfatnaðarins (taka 1)

Jæja, þá er það að verða nokkuð ljóst að ég er ekki að fara að gera neitt stórkostlega hluti í þessu prófi á morgun... Þetta hlýtur að vera samhengislausasta og verst skipulagða námsefni sem ég hef nokkurn tímann komist í kynni við, arkitektar eru ekki uppáhalds stéttin mín í dag. (Vá hvað mér finnst ég orðin stór þegar ég er búin að mynda mér skoðun á arkitektum sem starfsstétt, magnað yfir hverju maður getur nöldrað þegar maður er skriðinn yfir tvítugt.) Þetta þýðir nú samt að á morgun verð ég búin í háskólanum þessa önnina, vei! Og ætla líklega bara að skella mér útá lífið í tilefni þess, langt síðan ég hef dansað lítinn dans og hneykslast á drykkjumenningu landans og því að strákar sem eiga ekkert í mig drekki í sig kjark og leggi til atlögu, tímasóun beggja aðila þar sem ég er auðvitað yfir þetta pakk hafin. Vá hvað það er gaman að vera viðbjóðslega hrokafullur asni, ný stefna: Pollýönnu attitudið er hérmeð grafið og Kári Stef grafinn upp úr sálafylgsnum mínum. Tada, ég kynni: Unnur Stef! (Vantar samt handfrjálsa búnaðinn, hlýt að geta föndrað hann úr gamla vasadiskóinu mínu og smá vír úr bílskúrnum, ekkert sem segir að hann þurfi að virka...)