Af páfagaukum og geirfuglum

Prófið gekk mjög undarlega. Ég endaði á að þurfa að skrifa ritgerð um nútímavæðingu Kína 1860-1937. Þá gerist svolítið merkilegt í hausnum á mér, því allt í einu mundi ég öll litlu smáatriðin um 19. öldina, en um leið og árið 1911 skall á í Kína þurrkaðist allt útúr minninu og ég mundi ekkert af því sem er common knowledge, það er, þetta sem ég vissi áður en ég las fyrir prófið. Maó, hver er það..? Gangan mikla..? 4. maí hreyfingin..? Hringdi engum bjöllum. Ég hef heyrt um þetta fyrirbæri. Að maður páfagauki fyrir próf og setji það á annan stað í heilanum en það sem maður veit dagsdaglega, og hafi svo ekki aðgang að "hversdagsheilanum" í prófinu, bara "páfagauksheilanum". Svo ég tók próf með páfagauksheila. Frábært.
Svo svaf ég allan laugardaginn því ég hafði ekkert náð að sofa fyrir prófið, gleymdi að stilla vekjaraklukku og vaknaði rétt áður en markaðurinn lokaði og átti eftir að kaupa í matinn, og allt lokað á sunnudögum. Svo ég nuddaði ekki einu sinni stírurnar úr augunum, heldur stökk bara af stað í búðina með koddahár og krumpaða kinn. Á leiðinni í búðina stoppaði mig maður til að segja mér að ég væri fullkomin. Ég var næstum búin að slá hann.
Um kvöldið var partý hjá Nathalie, ég klæddi mig í samkvæmisljónið því planið var að djamma loksins, í fyrsta skipti eftir áramót. Við vorum tvö sem fengum það memó. Allir hinir drukku te og sögðust þurfa að gera hluti daginn eftir. Svo við stungum af á næsta bar. Það er annars ótrúlega patent að vera Íslendingur í útlöndum. Skil ekki hvernig annarra þjóða kvikindi kynnast fólki hérna, sumir hafa hreinlega neyðst til að þróa með sér persónuleika. Ég hinsvegar uppgötva það í hvert skipti sem ég hætti mér í samkvæmi eða á skemmtistað að sem Íslendingur get ég verið blessunarlega laus við allt þetta persónuleikavesen. Upplifði mig eins og síðasta geirfuglinn á barnum þar sem ég sat í miðjum hópi Spánverja og Frakka sem voru nýbúnir að uppgötva hvaðan ég væri og horfðu á mig eins og þeir hefðu borgað fyrir miðann sinn og væru að bíða eftir sjóvinu. Ég ætlaði að fara að útskýra þetta fyrir þeim, en kann ekki að segja geirfugl á neinu tungumáli öðru en íslensku. Miðað við svipinn á þeim þá kom "I´m starting to feel like the big fat bird who couldn´t fly and got clubbed and eaten by the starving Icelanders in the 19th century" tilfinningunni ekki nógu vel til skila. Svo ég gafst upp og tók spurningar úr sal.